- potrzeba naturalna
- potrzeba naturalna {{/stl_13}}{{stl_7}}'potrzeba wydalenia kału, moczu': {{/stl_7}}{{stl_10}}Mieć potrzebę naturalną. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
potrzeba — ż IV, CMs. potrzebabie 1. blm «to, co jest potrzebne, okoliczności zmuszające do postąpienia tak, a nie inaczej; to, że coś jest potrzebne, nieodzowne; konieczność, mus, niezbędność» Potrzeba działania, mówienia, przekazania komuś swej wiedzy.… … Słownik języka polskiego
potrzeba — 1. euf. Chodzić, iść, pójść, wyjść itp. za (swoją, własną) potrzebą; załatwiać (swoją, naturalną) potrzebę «chodzić, pójść, wyjść itp., żeby oddać mocz lub kał; oddawać mocz lub kał»: – Wychodzę za własną potrzebą, zaraz wrócę – powiedziałem do… … Słownik frazeologiczny
naturalny — naturalnyni, naturalnyniejszy 1. «właściwy naturze, przyrodzie, zgodny z prawami natury; utworzony, powstały, odbywający się bez udziału człowieka; niesztuczny, prawdziwy» Las, port naturalny. Miód, sok, tłuszcz naturalny. Naturalne środowisko… … Słownik języka polskiego
naturalny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, naturalnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zgodny z naturą; niesztuczny, prawdziwy, rzeczywisty : {{/stl 7}}{{stl 10}}Naturalny poród, sok, barwnik. Posąg naturalnej wielkości.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ęsi — «okrzyk dziecka zawiadamiający o potrzebie naturalnej; potrzeba naturalna (u dziecka)» … Słownik języka polskiego
wyjść — 1. Coś, ktoś nie może wyjść komuś z głowy, z myśli «ktoś nie może o czymś, o kimś zapomnieć, coś, ktoś zajmuje czyjąś uwagę»: Twój były chłopak nie może wyjść ci z głowy. Cosm 9/1999. 2. Coś wyszło spod czyjejś ręki, spod czyjegoś dłuta, pędzla,… … Słownik frazeologiczny
wychodzić — 1. Coś, ktoś nie może wyjść komuś z głowy, z myśli «ktoś nie może o czymś, o kimś zapomnieć, coś, ktoś zajmuje czyjąś uwagę»: Twój były chłopak nie może wyjść ci z głowy. Cosm 9/1999. 2. Coś wyszło spod czyjejś ręki, spod czyjegoś dłuta, pędzla,… … Słownik frazeologiczny
załatwić — Załatwiać (swoją, naturalną) potrzebę zob. potrzeba 1. Załatwić kogoś na cacy, na szaro zob. zrobić 14. Załatwić z kimś rachunki zob. rachunek 3 … Słownik frazeologiczny
załatwiać — (swoją, naturalną) potrzebę zob. potrzeba 1. Załatwić kogoś na cacy, na szaro zob. zrobić 14. Załatwić z kimś rachunki zob. rachunek 3 … Słownik frazeologiczny